Završen drugi festival “Made in New York Jazz, Montenegro”

Da u moru i crnogorskoj obali nije nikakva značajna prednost kad su u pitanju muzički festivali, ispostavilo se u nedjelju veče na završnom koncertu „Made in New York Jazz Festival, Montenegro”. U dobro popunjenom atrijumu Kapital plaze, internacionalni muzičari bukvalno su sazidali divovski spomenik savremenoj džez muzici.

Repertoar se nije mnogo razlikovao od onog u Tivtu, kada su muzičari u petak veče otvorili festival na Ljetnjoj pozornici. Međutim, činilo se da su na koncertu u Podgorici bili raspoloženiji, opušteniji i sigurniji. To je rezultiralo dvosatnom svirkom u kojoj se teško moglo razabrati ko je od koga bolji. Činilo se da je svako dao svoj maksimum, pa čak i preko toga, te da nije bilo nijednog slabog mjesta koje bi pokvarilo utisak ovog fenomenalnog muzičkog događaja.

Učenici na sceni

Kao i u Tivtu, koncert je počeo organizator i direktor filijale „Made in New York Jazz“ Vladimir Maraš, koji je na klaviru izveo tradicionalnu crnogorsku pjesmu „Oj vesela, veselice“. Potom mu se na bini pridružio poslovni partner i direktor „Made in New York Jazz Competition” Majkl Brovkin.

Nakon kraćeg uvodnog govora i zahvaljivanja, Maraš je najavio učenike Srednje muzičke škole „Vaša Pavić”, koji su zajedno sa profesorom Šulom Jovovićem odsvirali autorsku kompoziciju „Bluz Vasa Pavić”. Gitarista Jovan Bjelica, saksofonistkinja Teodora Tapušković, pijanistkinja Sara Jovović i bubnjar Marko Đorđević pokazali su skladno i sigurno vladanje osnovama džeza.

Glavni dio programa započet je kompozicijom „Poinciana“, a na scenu su izašli bubnjar Džerom Dženings, basista Aleks Blejk i pijanista Vasil Hadžimanov. Uslijedile su „Gulf of Aqaba“, „Tenor Madnes“, „Latin Up“ i „Unknown Identity”.

Trojici muzičara pridružile su se i njihove kolege saksofonisti Vejn Eskaferi i Jakov Majman, trubač Rik Svan i harmonikaš Zoao Baradas. Prvi taktovi uvjerili su publiku da je riječ 0 vrhunskim muzičarima koje odlikuje nevjerovatna predanost i tačnost. Posjetioci su vrlo brzo reagovali burnim aplauzima i zvižducima podrške. Vidjelo se da to muzičarima prija, da su zadovoljni što su ostvarili interakciju, pa su sa posebnom pažnjom i naporom svojim sviranjem još jače podgrijavali atmosferu, krećući se od lirskog do energičnog i ekstatičnog.

I srce i duša

Saksofonista Vejn Eskaferi ponovo se potvrdio kao izvanredan muzičar i kompozitor, koga će podgorička publika moći da čuje i večeras u 21 sat u Etno džez klubu „Sejdefa“. Ništa manje nije bio dobar ni njegov kolega Jakov Majman, a trubač Rik Svan kao da je u Podgorici dobio krila i iskoristio ih za sjajno emotivno nijansiranje, donoseći drugu dimenziju i boju svim kompozicijama.

O umijeću i energiji bubnjara Džeroma Dženingsa i basiste Aleksa Blejka gotovo da nije potrebno trošiti riječi. Oni su ujedno povukli i najteži teret koncerta, budući da su kao ritam sekcija morali od početka do kraja da budu glavni motor svake kompozicije. Njihove solističke dionice bile su prava poslastica i autentična posveta muzici kojoj se predaješ i izgaraš do krajnjih granica poznatog i mogućeg. Muzici kojoj predaš i dušu i srce.

Euforija se nastavila i kada je na scenu izašao jedan od najvećih fjužn džez gitarista današnjice, Majk Stern. Sa vidnom radošću i lakoćom uplovio je u kompoziciju ,,Mr P.C.”, praćen sjajnom podrškom kolega. Zatim je zasvirao i neke od pjesama koje su ga proslavile, kao što su „K.T. Song”, „That All It Is”, „What Might Have Been” i „Straight No Chaser”.

Balansirajući između neprikosnovenih muzičkih znalaca i autoriteta, Stern se lako uklapao u zajedničku muzičku priču i isto tako lako i nenametljivo se izdvajao u solističkim dionicama koje su pokazale umijeće i autentičnost. Svirajući preko dva Fenderova pojačala i kombinujući, dakle, dva različita zvuka, Sternova gitara imala je neku vrstu „vokalnog tona” koji je njegov zaštitni znak gotovo četiri decenije.

Burma završnica

Završnicu koncerta obilježila je vokalna solistkinja Seron Klark, koja je otpjevala „Travelin’ Blues”, „I’ll remember April” i „From Russia With Love“.

Pored internacionalnih muzičara, na sceni su ovaj put bili i gitarista Šule Jovović i pijanista Aleksandar Grujić.

Klark je još jednom potvrdila odlične vokalne sposobnosti, obojila je veče emocijama, smijehom i dobrim raspoloženjem. Pohvalila se kako je fan serijala o Džejmsu Bondu i „Ratova zvijezda”, a kompoziciju „From Russia With Love” posvetila je nedavno preminulom glumcu Rodžeru Muru.

Za razliku od Tivta, u Podgorici je priređen omaž grupi „Weather Report” i njenom lideru Džou Zavinulu. Muzičari su izveli njegovu kompoziciju „Birdland” iz 1977. godine. Činilo se nikad bolja završnica nekog džez festivala, jer su učesnici još jednom briljirali i ponovo podigli publiku na noge.

Za kraj je odsvirana i svojevrsna posveta Džimiju Hendriksu, tj. kompozicija „Red House”, koju su svi muzičari zajedno izveli sa velikim oduševljenjem. Uz prepoznatljive Hendriksove rifove, koje je na gitari izvodio Majk Stern, efektno je spuštena zavjesa na drugo izdanje festivala „Made in New York Jazz, Montenegro”.

Visoki standardi

Kao i prošle godine, drugi džez festival protekao je u znaku dobre organizacije i visokih produkcionih standarda. Prva potvrda bila je dobro raspoloženje muzičara i riječi hvale koje su uputili svakom aspektu festivala, ali i Crnoj Gori, čijim prirodnim ljepotama su bili oduševljeni. Dodatna korist je i to što je svako od njih danima dijelio fotografije, snimke i poruke na društvenim mrežama, omogućavajući tako da se široka svjetska publika upozna o događaju, ali i sazna za Crnu Goru. Koliko to ima efekta posebno je vidno po komentarima u kojima mnogi iskazuju interesovanje da dođu u našu zemlju, upoznaju je i prisustvuju jednom ovakvom festivalu.

Sa druge strane, dio domaće publike negativno je komentarisao cijenu karte za pojedinačni koncert na festivalu. Iznos od 17 eura mnogima se učinio prevelik, a to se relativno odrazilo i na popunjenost, budući da je na oba koncerta bilo praznih stolica. Međutim, ako imamo u vidu da većina muzičara dolazi iz Njujorka i da su uglavom svi renomirani umjetnici, sa značajnim ili velikim karijerama, te da njihovo gostovanje sigurno papreno košta organizatore, onda je cijena od 17 eura minimalna za jedan ovakav događaj.

Ta suma se svakako čini smiješna nakon što puna dva sata slušate vrhunske majstore svoga zanata. Bilo kako bilo, na svakom koncertu je bilo više stotina ljudi, muzičari nijesu bili razočarani, nijesmo se osramotili, što daje dodatni optimizam da će ovaj festival trajati i dalje. U to nas je uvjerio i jedan od organizatora iz Njujorka Majkl Brovkin, koji je najavio moguće širenje festivala od naredne godine.

Pred Brovkinom i Vladimirom Marašem će svakako biti još teži zadatak da ponovo dovedu neka zvučna imena i podignu ljestvicu kvaliteta koji Crnu Goru zaista povezuje sa destinacijama prestižnih evropskih džez festivala.

Najveća satisfakcija su energija i interakcija

Nastupima i festivalom bio je zadovoljan i bubnjar Džerom Dženings. Kaže da je uživao tokom trodnevnog boravka u Crnoj Gori. Na oba koncerta, kaže, osjetila se nevjerovatna energija.

“Najznačajnije od svega je povratna informacija koju smo dobili od publike. Vratili su nam energiju koju smo mi sa scene slali u publiku. Zaista je bilo nevjerovatno”, kazao je Dženings.

Ništa manje nije bio zadovoljan ni saksofonista Jakov Majman.

“Sve je ispalo fantastično. Sklopili smo sjajna prijateljstva u Crnoj Gori, a vaša država polako postaje jedna od najpoželjnijih džez destinacija u svijetu. Ovim koncertom spojili smo različite tradicionalne i savremene džez koncepte, što je posebno zanimljivo za pubiku. A energija i interakcija koju dobijamo iz publike najveća su satisfakcija”, kazao je Majman.

Pet učenika jedino imalo petlju za masterklas

Festival je obilježio i koncert Vasil Hadžimanov benda, koji je nastupio u Etno džez klubu „Sejdefa“. Još jednom je ovaj muzičar potvrdio svoj kvalitet i vrhunsko znanje koje mu omogućava da ravnopravno dijeli pozornicu sa renomiranim svjetskim džezerima.

Takođe, muzičari su u kafeu „Hard rok“ održali i master klas za učenike Srednje muzičke škole „Vasa Pavić“. Kao i prošle godine, pojavilo se četvoro mladih muzičara, u pratnji svog profesora Šula Jovovića. Društvo im je pravio i mladi bubnjar iz Kraljeva, Đurađ Đuričić. Izostali su studenti, kao i klupski muzičari, kojima su puna usta samopromocije, hvale i isticanja svojih kvaliteta. Niko nije prepoznao izazov i šansu da se nađe na pozornici sa internacionalnim muzičarima, uči od njih ili im postavi neko stručno pitanje. Nijesu vidjeli interes, ili prosto nijesu smjeli, što zbog lažnih autoriteta i upitnog znanja, što zbog lošeg vladanja engleskim jezikom. Ovo petoro mladih, iako su sve vrijeme samo ćutali i slušali, makar su imali petlju da dođu, sviraju, istrpe dobronamjerne kritike i čuju gomilu korisnih savjeta.

(Pobjeda)