Francuska: Stradamo zato što vodimo američke ratove!
Prebrojavanje na religioznoj osnovi je zabranjeno u Francuskoj, pa se sa sigurnošću ne zna koliko zvanično ima pripadnika islama u ovoj zemlji.
Procjene su razne, i idu od četiri, pa sve do osam, pa čak i devet miliona. Među njima je i oko stotinjak hiljada onih koji su promijenili vjeru. U svakom slučaju, islam je druga vjeroispovest po brojnosti, poslije hrišćanstva, u zemlji koja broji ukupno 66 miliona stanovnika.
Sada u Francuskoj već žive treće i četvrte generacije potomaka emigranata i najveći broj ih je ovdje rođen. Smatra se da među francuskim muslimanima ima od 15.000 do 20.000 integrista, od kojih su od dvije do tri hiljade radikalnog shvatanja.
Sloboda štampe, u okviru koje karikatura i satira zauzimaju značajno mjesto, imaju veliku tradiciju u Francuskoj i smatraju se jednim od stubova republikanskog uređenja. Listovi kao što su “Šarli Ebdo” ili “Okovani patak” često zasmijavaju Francuze, ali i otkrivaju mnoge afere u političkom svijetu.
Francuski geopolitičar Iv Bataj smatra da njegova zemlja u poslednje vrijeme plaća ceh zbog pogrešne politike slijepog praćenja SAD, što je, kako ističe, pokazao i najnoviji atentat u kom je dvanaestoro ljudi izgubilo živote.
– U Francuskoj žive mnogobrojni potomci imigranata iz arapsko-muslimanskih zemalja, koji reaguju na svjetska događanja, naročito na ona na Bliskom istoku. Velika većina se pritom ponaša mirno, ali postoji i jedan dio koji je regrutovan za radikalne akcije. Deo imigracije, koju čine mladi treće generacije, njih oko hiljadu, išli su da se bore na strani islamista u Siriji. Neki su se vratili i spremini su da reaguju.
Istovremeno, treba gledati i širi kontekst. Francuska je, u neku ruku, bojno polje između istoka i zapada, između Atlantskog bloka na čelu sa SAD, i Rusije, bez obzira na režim. To pokazuje i trenutna afera s embargom i sankcijama, kaže on.
Kako će se ovo završiti?
– Napadaju se džamije i sinagoge, dolazi do spirale provokacija. Svaki čin izaziva sledeći. Stvari, pritom, treba gledati globano. I ranije, ali naročito od Sarkozija, Francuska je učestvovala u ratovima u kojima nije imala šta da traži, kao u Libiji protiv Gadafija ili u Maliju. U svemu ima i dosta kontradikcije, jer je prethodno naoružavala islamiste u borbi protiv režima koje je kasnije svrgavala.
Šta Francuska treba da uradi da bi izašla iz ove situacije?
– Treba da vodi nezavisnu i suverenu politiku, da ne učestvuje u tuđim ratovima. Preciznije, da ne učestvuje u američkim ratovima, kao što to radi poslednjih godina. Treba da ima sopstvenu spoljnu politiku, kako je isticao general Galoa. General De Gol je govorio da Francuska priznaje države, a ne režime. Trebalo bi da održava odnose sa državama koje mogu da imaju različite ideološke ili religiozne stavove. To nije slučaj poslednjih godina, i zato trpimo posledice politike praćenja drugih.
Izvor: Novosti
