ULCINJ Turci odustali od gradnje spektakularnog akva parka

Ulicnj, ipak, neće dobiti spektakularni akva park, čija je gradnja najavljena prije nekoliko mjeseci. 

Višemilionska investicija u Štoju neće biti realizovana tokom ove godine zbog problema vezanih za vlasništvo nad dijelom zemljišta. Zbog toga je turska kompanija Polin odustala od gradnje akvaparka i cijeli projekat stavila ad akta.

Da je za investiciju vrijednu oko 7,2 miliona eura tekuća godina definitivno izgubljena, u razgovoru za Pobjedu potvrdio je i Sahret Hajdarpašić, direktor kćerke-firme za Crnu Goru, turske kompanije Polin. 

“Namjeravali smo da cijeli posao, od ispitivanja zemljišta, preko izrade projekta, pa do završne montaže čitavog kompleksa, obavimo zaključno sa 1. julom. Krajem prošle godine potpisan je konačni ugovor sa ovlašćenim predstavnicima ulcinjske opštine o zakupu dijela štojskog zemljišta na 30 godina i bili smo obostrano uvjereni da više ne postoji ni jedna prepreka u procesu koji nikome ne može štetiti a svima bi, što direktno, što indirektno, mogao koristiti. Nažalost, ispostavilo se da nije sve baš tako, pa smo izgubili gotovo tri mjeseca, a samim tim i priliku da investicija bude realizovana po zadatom rokovniku. Zato smo je odložili, ali to ne znači da smo od tog posla i definitivno odustali”, kazao je on.

Polin nagovještava da bi obnova inače veoma složenog procesa mogla uslijediti krajem ove ili početkom naredne godine, pod uslovom da nadležni opštinski i organi sa državnog nivoa, raščiste sve dileme oko vlasništva zakupljenog zemljišta i stvore uslove za nesmetan rad turskih investitora. U protivnom, raskid ugovora je neminovan.

Odmah po objavi namjere da se dio štojskog zemljišta daje u tridesetogodišnji zakup turskoj kompaniji Polin reagovala je porodica Rudović, tvrdeći da je vlasnik parcele pa samim tim i jedino ovlašćena za ugovaranje bilo kakvog posla na njoj. S druge strane, u ulcinjskoj upravi nuđena je argumentacija koja ukazuje da je zemljište opštinsko “jedan kroz jedan“.

Predsjednik opštine Fatmir Đeka pozivao se i na konačno rješenje drugostepene Državne komisije, kojim se prethodna argumentacija i formalno-pravno potvrđuje, ali za Rudoviće to nije bilo dovoljno.

Pokušaj ulaska predstavnika i stručnjaka Polina na lokaciju koja je predmet spora, spriječen je “živim zidom“ koji su uz pomoć komšija postavili po obodima parcele i već tada je bilo jasno da u dogledno vrijeme od višemilionske investicije neće biti ništa. Predstavnik porodice Anton Rudović pozivao se na prvu odluku nadležnih kojom se navodno potvrđuje da je zemljište njihovo, odbijajući mogućnost da postupi po izvršnom rješenju drugostepene Državne komisije.

Sve što se kasnije događalo, ukazivalo je da su predstavnici turske kompanije na ivici strpljenja, iako su cijelu situaciju javno komentarisali veoma oprezno ne upuštajući se u “detalje“ koji bi mogli ukazati na svrstavanje na bilo koju koju stranu u čitavom sporu.