BALKANSKI LIDERI VOLE DUGE VLADAVINE Titu samo Milo može na crtu!

Bio je predsjednik Srbije osam godina. Pobijedio je protivkandidata Tomislava Nikolića u drugom krugu izbora za predsjednika Srbije 27. juna 2004. godine i postao predsjednik. Tokom drugih izbora za predsjednika Srbije, koji su morali biti održani poslije donošenja novog ustava Srbije 20. januara 2008. godine, Tadić u prvom krugu osvaja drugo mjesto. Međutim, u drugom krugu uspijeva da dobije Tomislava Nikolića i ostane na vlasti još četiri godine, kada u njegovu fotelju sjeda Tomislav Nikolić. Vladavinu Borisa Tadića obilježile su brojne afere u vezi s privatizacijama, ali i napor Srbije da postane moderna evropska država.

Josip Broz Tito 35 godina

Naravno, naši roditelji, babe i djedovi s nostalgijom pamte vrijeme vladavine Josipa Broza Tita, koji je na vlasti bio 35 godina, od 1945. do 1980. godine. Bio je neprikosnoveni, doživotni predsjednik Socijalističke Jugoslavije, zemlje koje odavno više nema. U njenom sastavu bile su republike Slovenija, Hrvatska, Bosna i Hercegovina, Srbija, Crna Gora i Makedonija, kao i dvije autonomne pokrajine Vojvodina i Kosovo. Zvali su ga i drug Tito. Klinci još mogu u kućnim budžacima da pronađu značke s njegovim likom, potpisom, u biblioteci neku monografiju, a ako imaju neki udžbenik iz “onog vremena”, mogu i da čitaju u heroju Titu, borcu za slobodu. Veliko pitanje koje i sada muči neke ljude jeste kako takva Jugoslavija, u kojoj je bilo odsustvo vrijednosti građanskog društva i države, nije bilo političkih, ekonomskih sloboda, kao i vladavine prava, bila tolerisana i uvažavana u svijetu?

Milo Đukanović vlada Crnom Gorom već 25 godina! Poslije posljednjega crnogrskog kralja Nikole I Petrovica Njegosa koji je sjedio je na prijestolu punih 58 godina (1860-1918), Đukanović je najdugovječniji vladar Crne Gore.

Trenutno je premijer, a to mu je šesti mandat, koji ga je uspisao na prvo mesto premijera s najdužim stažom u toj državi. On je jedini bivši jugoslovenski lider koji je ostao potpuno u vlasti od devedesetih do danas.

Prema “Forbsovoj” listi najbogatijih predsjednika država, nalazi se na 20. mjestu u svijetu s bogatstvom od 14,8 miliona dolara. Bio je komunistički omladinac i jedan od lidera socijalističke Crne Gore od 1989. do 1991. godine, predsjednik vlade Crne Gore u četiri mandata – 1991-1993, 1993-1996, 1996-1998, 2003-2006, 2008-2010, predsjednik Crne Gore 1998-2002. i vršilac dužnosti ministra unutrašnjih poslova 2006. godine. Pošto je prethodni premijer Crne Gore Željko Šturanović podnio ostavku, Đukanović je predložen za mandatara, a zvanično je ponovo izabran za premijera 29. februara 2008, iako se zvanično prethodno povukao iz politike. Nakon ponovnog povlačenja iz politike 2010, ponovo je izabran za premijera 2012. godine.

Socijalistička partija sa Slobodanom Miloševićem na čelu na prvim parlamentarnim izborima 1990. pobijedila je sa 80,5 odsto glasova. Milošević je potom pobijedio na predsjedničkim izborima s još većim procentom. Njegova vladavina trajala je deceniju. Miloševićev uspon dešavao se u vrijeme kada je u svim republikama bivše Jugoslavije počeo da raste nacionalizam. Godinu dana kasnije, 9. marta 1991. godine, organizovane su velike antimiloševićevske demonstracije predvođene Srpskim pokretom obnove. Poslije kratkotrajne krize i izvođenja tenkova na ulice i poslije nagodbe s opozicijom, Milošević je ponovo učvrstio vlast. Tokom njegove vladavine bjesnili su ratovi devedesetih, došlo je do raspada Jugoslavije, bombardovanja Srbije, a svrgnut je na izborima 2000. godine, kada ga je pobijedila tadašnja opozicija.

Franjo Tuđman došao je na čelo hrvatske 1990. godine, a tu je ostao do 1999. godine. Hrvatski prioritet postaje naoružavanje, što se uspješno sprovodi tokom sledeće godine, prije svega, prema raspoloživim informacijama, uz finansijsku pomoć Hrvata iz inostranstva. Osim po užasnoj politici njegovog HDZ-a, pamte ga na Balkanu po njegovoj čuvenoj rečenici: “Ponosan sam što mi žena nije niti Židovka niti Srpkinja.” Tokom njegovog mandata, šahovnica je postala grb Hrvatske. Naravno, još su svježa sećanja, kao i tokom mandata Slobodana Miloševića, na ratove devedesetih, čije posljedice osećamo i danas u Srbiji i Hrvatskoj. Poslednje čemu smo bili svjedoci je obilježavanje “Oluje” s jedne i druge strane granice, kada su terminologija, verbalno prepucavanje političara užasnule građane obje zemlje, kao što je to nekad bilo tokom vladavine Tuđmana i Miloševića.