Počinje druga nedelja časnog posta posvećena je Svetom Grigoriju: Njegovo mošti su čudotvorne, crkva ga smatra svetionikom pravoslavlja

Druga nedelja Velikog, Časnog posta zove se Pačista, jer dolazi iza čiste nedelje. Ova nedelja je posvećena Sv. Grigoriju Palami, arhiepiskopu solunskom i čudotvorcu, vođi isihasta.

Njega crkva naziva svetionikom pravoslavlja, utvrđenjem i učiteljem, dobrotom monaha, solunskom pohvalom i organom premudrosti. Njegova djela ulaze u najmudriju bogoslovsku literaturu. Mošti mu počivaju u Solunu, gdje se smatraju čudotvornim, navodi svetikralj.org.nz.

Sveti Grigorije je i učitelj isihazma, mističnog pokreta nastalog na Svetoj gori, gdje se i Grigorije zamonašio. Isihasti smatraju da se sabranošću, tihovanjem i usrdnom molitvom može doživjeti i ugledati božanska svjetlost, kao što su to doživjeli Sveti apostoli pri preobraženju Hristovom na Tavoru.

Grigorije je još kao dijete dolazio u dodir sa svetogorskim monasima i mističkim pustinjacima.Godine 1318. u svojoj 21. godini otišao je na Svetu Goru.

Nekoliko godina kasnije, pod uticajem svoga učitelja Grigorija Vizantinca, sagradio je sebi keliju u malom seocetu kod Verije i živio je strogo isposničkim životom oko 5 godina, okružen samo desetinom pustinjaka. Bio je isihasta i veliki dio života je proveo u potpunom ćutanju.

SABRANOST UMA

Boravio je 5 dana u toku sedmice sam u svojoj keliji; izlazio je samo subotom i nedeljom, kada bi sišao u manastir Lavru na liturgiju i pričešće i potom bi se ponovo vraćao u samoću svoje kelije.

Govorio je da “onima koji žele da se potpuno predaju molitvenoj samoći, ne samo što im je neugodno razgovaranje i opštenje sa mnoštvom ljudi, nego i sa onima koji žive na isti način kao i oni. To biva zato što se time prekida stalni i omiljeni razgovor sa Bogom, a sabranost uma, kojom se odlikuje unutarnji i istinski monah, razbija na dva djela a ponekad i na više djelova.”

Prema manastirskom pisanju većina ljudi pravi jednu uobičajenu i veliku grešku: Ljudi traže samo lijepe i ugodne stvari i događaje, koji im omogućuju da što lakše i sa što manje truda žive svoj život.

Kada se počne okretati druga strana medalje – sa teškoćama, mukama i stradanjima, koje su u životu nerazdvojne od lijepih i ugodnih stvari – tada oni počinju da traže izlaz iz nevolja koje su ih zadesile. Tada počinju misliti o Bogu i polako dolaziti u hram Božji, da bi tu potražili utjehu i izbavljenje od svojih nevolja. Ove nedelje se takođe obeležava i 135 ugodnika Božijih, koji su se podvizavali u Kijevo-pečerskom manastiru.