REKTOR CETINJSKE BOGOSLOVIJE O DOLASKU UKRAJINSKOG MITROPOLITA U CRNU GORU: Podsjetnik vlastima da se okanu ćorava posla

On je u autorskom teksu za Vijesti rekao da Onufrijev dolazak najprije potvrđuje jedinstvo kanonske i vaseljenske Crkve, i to baš u gradu i državi gdje to jedinstvo trpi udar političkih vlasti. Navodi da javnost odavno zna da je crnogorski zakon donijet da utjeruje duhovni identitet slobodnim građanima i da vrši pritisak na reorganizaciju crkvenog ustrojstva, a dolazak crkvenih velikodostojnika iz Ukrajine predstavlja podršku sestrinske Crkve – Crkvi u Crnoj Gori.

Otac Perović konstatuje da je drugi značaj Onufrijeve posete Crnoj Gori svjedočanstvo nepobjedivosti Božijeg poretka u odnosu na sve zemaljske političke spletke. Ističe da Pravoslavna crkva u Ukrajini postoji kao sastavni dio Moskovske patrijaršije već tri decenije i da autonomija koju ona ima u odnosu na Moskvu spada u primjere najšire moguće autonomije u cijelom pravoslavlju.

“UPC ima svoj Sinod, svoga poglavara koga sama bira i ta Crkva deluje isključivo unutar granica države Ukrajine. Njene veze sa Ruskom pravoslavnom crkvom jesu čvrste i jasne, ali su, u administrativnom smislu, malobrojne. Pa ipak, ni takva autonomija nije bila po volji političkoj vlasti Ukrajine, nego je, uz neobjašnjivu podršku Carigradske patrijaršije, prije par godina, stvorena tzv. Pravoslavna crkva Ukrajine – koja se samo nakon godinu dana rascijepila na dvije frakcije, i koju danas ne podržava većinski broj pravoslavnih pomjesnih crkava.”

Rektor Cetinjske bogoslovije podsjeća da su se u radu UPC poštovale državne granice, državni simboli i upotreba ukrajinskog jezika, ali političari su tražili potpuni prekid odnosa sa Moskovom i pravljenje organizacije koja djeluje i postoji samo kao državna stvar.

“A to su tražili političari i ‘državnici’, čija se politika svodila isključivo na osluškivanje ‘političkih saveta’ sa Zapada, i čije su se državne granice, upravo u tom smislu, svele na simboliku. Ono što nisu dozvoljavali Crkvi, uveliko su primenjivali na sebe. Transfer suvereniteta izvan sopstvenih granica. Poznato?”

Otac Perović dodaje da Ukrajinska pravoslavna crkva ima veću samostalnost u odnosu na Moskvu (i samim tim i na ostatak pravoslavnog sveta), nego što ima “Porošenkova crkva” u odnosu na Carigrad.

“Crkva kojoj je na čelu mitropolit Onufrije zadržala je nacionalni naziv ‘Ukrajinska’, dok je novoformirana i novopocepana PCU izgubila takav naziv, jer je trebalo da ‘pomiri pravoslavno biće Ukrajine’. Poznato? Niko normalan neće reći da ideja ne zvuči plemenito, ali se očigleno, način izvođenja radova, kao i spisak političkih izvođača, svodi na onu Njegoševu – trn u zdravu nogu zabadate.”

Zato, kaže rektor, dolazak mitropolita Onufrija u Crnu Goru predstavlja dobar podsjetnik vlastima da se okanu ćorava posla “pravljenja i obnavljanja državnih crkava” u 21. vijeku.

“Ubjeđen sam da nije kasno preispitati put kojim je krenuo crnogorski državni vrh i, u skladu sa Ustavom, tražiti način da se učimo na tuđim greškama. Jer, nemamo drugu zemlju da bismo se igrali sa zakonima ove, niti imamo vremena da bismo čekali bolju priliku od ove – da stvari stavimo na svoje mjesto, i okrenemo se jedni drugima.”

U petak 28. februara, u posetu Crnoj Gori dolazi poglavar Ukrajinske pravoslavne crkve mitropolit kijevski i cijele Ukrajine g. Onufrije. On će sutradan u pratnji nekoliko ukrajinskih arhijereja, zajedno sa vjernim narodom, sveštentsvom i monaštvom SPC u Crnoj Gori predvoditi litiju podgoričkim ulicama.