Posljednji zakon o amnestiji iz 2013. godine za mnoge je diskriminatorski i selektivan u primjeni s obzirom na to da se na osnovu njega dešavalo da budu pomilovani osuđenici za teška ubistva, ali ne i oni koji su kažnjeni za pokušaj ubistva, piše Pobjeda.

I prema tome zakonu, ali i ranijim zakonskim rješenjima, prije vremena na slobodi su se mogli naći počinioci krivičnih djela koji su za sobom ostavili žrtve, dok se amnestija nije odnosila na osuđene za preprodaju marihuane.

U periodu 2000-2013. godine na osnovu sedam zakona o amnestiji ZIKS je prije vremena napustilo 3.739 osuđenika. Od toga je pomilovano 315 osuđenika koji su počinili krivično djelo ubistvo. Najviše amnestiranih bilo je 2010.godine, odnosno 798 osuđenika, među kojima je bilo šest osuđenih za teško ubistvo.

Primjer paradoksa je slučaj sada pokojnog Veselina Kalezića, koji je od prvobitne smrtne presude za bezobzirno ubistvo Predraga Vuksanovića, koja je kasnije preinačena u dvadesetogodišnju robiju, odležao tek 11 godina zatvorske kazne.

Krivično vijeće sutkinje Svetlane Vujanović je 16. juna 1998. godine u podgoričkom Višem sudu tada 24-godišnjeg Kalezića osudilo na smrtnu kaznu. Drugooptuženog učesnika u ovom događaju Nenada Ulamu (26) vijeće je osudilo na četiri godine zatvora za nasilničko ponašanje i izazivanje opšte opasnosti.

Prema navodima presude, Ulama je prije nego je prošao kroz zeleno svijetlo semafora, prošao pored BMW-a kojim je upravljao Aleksandar Čarapić, i prepriječio mu put.

“Ulama otvara vrata svog golfa i počinje da vrijeđa Čarapića jer mu je ,,zasvirao“. Potom je izašao iz ,,golfa“ i počeo da vrijeđa i udara Čarapića. Vuksanović je, kao Čarapićev suvozač, izašao iz automobila da spriječi svađu, ali biva udaren”, navodi se u presudi.

Tada iz trećih kola izlazi Kalezić prislanjajući pištolj Čarapiću uz tijelo, na šta reaguje Vuksanović tako što širi ruke i govori ,,nemoj“.

,,Isprovociran“ molbom da poštedi život Čarapića, Kalezić prilazi Vuksanoviću i puca mu u glavu.

Obrazlažući smrtnu presudu, sutkinja Vujanović navodi da je Kalezić ubio iz obijesti, oholosti, hira, što mu se tako hoće, uz potpuno odsustvo motiva i da kao destruktivna i opasna ličnost za društvo ne predstavlja osobu pogodnu za resocijalizaciju.

U presudi se navodi da je prije ubistva Vuksanovića, u jednom podgoričkom lokalu Kalezić zajedno sa Ulamom ispalio više projektila iz pištolja uvis čime su izazvali konkretnu opasnost za prisutne u kafiću.

Pet godina kasnije, krivično vijeće sudije Višeg suda u Podgorici Dragutina Čolakovića u ponovljenom postupku Kalezića je osudilo na dvadeset godina robije za ubistvo Vuksanovića.

Vrhovni sud je naredne godine u oktobru potvrdio presudu koju je izrekao Čolaković. Kalezić je od 20, u zatvoru proveo samo 11 godina.

Na slobodu je pušten 2008. godine. Nakon toga hapšen je zbog bacanja bombe na kuću djevojke, a lisice na ruke stavljane su mu i zbog napada na pripadnika interventnog voda policije.

Kalezić je ubijen prije nepune dvije nedjelje, 19. novembra ispred kafića ,,Level“ u podgoričkom naselju Stari aerodrom.

Kao i Kalezić, 2008. godine amnestiran je i Rufin Vujović dok je služio kaznu za ubistvo majke, a sada se opet našao iza rešetaka zbog optužbi da je ubio penzionera u Baru Zelimira Bokana.

Javnost je 2002. godine šokirala vijest kada je objavljeno da je Rufin Vujović ubio majku Rajku Vujović.

Naime, on je 24. marta 2002. godine oko 18 časova, u porodičnoj kući na Starom aerodromu u Podgorici, nakon što mu je majka prigovorila da spava po čitavi dan, iz garaže uzeo sjekiru i dva puta je udario u glavu.

Za ovo stravično ubistvo Rufinu Vujoviću se sudilo dva puta. Prvom presudom, koja je donijeta u februaru 2004. godine, on je bio osuđen na 20 godina zatvora zbog svirepog ubistva, na podmukao način i iz niskih pobuda.

U ponovljenom postupku Rufinu Vujoviću je u novembru 2007. godine kazna smanjena pet godina i njemu je vijeće sudije Seke Piletić Višeg suda u Podgorici izreklo kaznu od 15 godina zatvora. Rufin Vujović je, međutim, izašao iz spuškog zatvora u julu 2013. godine.

Od tada se ime Rufina Vujovića nije pojavljivalo na stupcima crne hronike sve do četvrtka, 26. marta 2015. godine kada je uhapšen zajedno sa Anelom Koljenović i Renatom Berišićem zbog sumnje da je deset dana ranije ubio Zelimira Bokana u njegovoj kući u Baru.

Pobjeda