Šišmakov bio na sjednicama Savjeta bezbjednosti Rusije
Ruski državljanin Eduard Šišmakov, vojni oficir, pripadnik Glavne obavještajne uprave (GRU) i jedan od organizatora kriminalne organizacije koja je planirala teroristički napad u Crnoj Gori 16. oktobra prošle godine, prisustvovao je sjednicama Savjeta bezbjednosti Rusije, pokazuje nacrt izvještaja britanske istraživačke mreže Belingket (Bellingcat) i ruskog magazina Insajder (The Insider) u koji je Pobjeda imala uvid.
Istraživanje, čiji je autor ekspert za odnose Rusije i jugoistočne Evrope, Hristo Grozev, pokazuje i da je drugi osumnjičeni za pokušaj puča, Rus Vladimir Popov, bio zadužen za isporuku kriptovanih telefona, koji su, navodno, kupljeni u Bugarskoj.
Putinov čovjek
Iako je zvanična Moskva više puta demantovala navode o umiješanosti u pokušaj terorističkog napada u Crnoj Gori, prisustvo Sišmakova sjednicama Savjeta bezbjednosti Rusije pokazuje više nego očiglednu ulogu Moskve, naročito zbog činjenice da se na čelu Savjeta bezbjednosti nalazi Nikola Patrušev, prvi čovjek obavještajne ruske službe, koji je prošle godine došao u Beograd samo deset dana nakon pokušaja puča u Crnoj Gori.
Analitičari su tada ocijenili da razlog posjete Patruševa Srbiji nije samo potpisivanje t memoranduma 0 f razumijevanju, već prvenstveno razmatranje situacije u Crnoj Gori nakon propasti plana 0 terorističkim udarima u noči 16. oktobra. Srpski mediji su tom prilikom objavili informaciju da su Patruševom u Moskvu otišli i neimenovani „ruski agenti koji su boravili u Srbiji“.
Za Patruševa važi da je Putinov čovjek od povjerenja i „alfa i omega“ ruske bezbjednosne službe.
Osim Šišmakova, sastanku 2014. godine prisustvovao je, kako se navodi, i zamjenik sekretara ruskog Savjeta bezbjednosti Jevgenij Lukianov (zamjenik Nikole Patruševa), kao i direktor za oblast odbrane u ruskom Institutu za strateške studije Grigorij Tišćenko. Grozev ističe da je ruska verzija izvještaja o sastanku Savjeta bezbjednosti Rusije izostavila ime Šišmakova.
U istraživanju podsjećaju da je, od januara 2014. godine, Šišmakov bio pomorski vojni ataše u ruskoj ambasadi u Varšavi. Dodaje se i da „nema sumnje da je od protjerivanja iz Poljske u oktobru 2014, Šišmakov bio u aktivnoj službi GRU“.
Potvrdili smo da je Eduard Šišmakov pravo ime osobe koja se traži preko Interpola. Šišmakov je rođen 1971. godine, u porodici vojnog oficira i završio je srednju sovjetsku vojnu školu u Haleu, u istočnoj Njemačkoj. Godine 1993. diplomirao je na Institutu crnonomorske flote u Sevastopolju. Nakon mornaričke škole, studirao je na vojnodiplomatskoj akademiji u ruskom Ministarstvu odbrane, instituciji za obuku vojnih atašea, kao i školi za obuku obavještajnih oficira GRU, pod diplomatskim okriljem navodi se u istraživanju.
Misija GRU
Dodaje se da su identifikovali i Šišmakovog cimera, koji je „prvi zamjenik načelnika GRU-a i komandant vojne obavještajne jedinice 62986, koji je prepoznat od Ukrajine kao ključna komponenta GRU u ruskoj interveniji u istočnoj Ukrajini”^ Eduard Šišmakov takode ima navedenu adresu u Sankt Peterburgu. Ova adresa je, prema izvorima, adresa stana u vlasništvu GRU navodi se u istraživanju.
Šišmakov je putovao u Srbiju sa ruskim pasošem pod imenom Eduard Širokov.
Naime, pasoš na ime Širokov je izdat uavgustu 2016. Autentični pasoš Šišmakova je izdat 2012. godine navodi Grozev.
Ističe se da „izdavanje pasoša pod lažnim imenom u avgustu 2016. godine, dva mjeseca prije putovanja na Balkan, uoči izbora u Crnoj Gori, dodatno potvrđuje hipotezu da je Šišmakov ispunjavao misiju GRU sa ciljem miješanja u izbore Crne Gore“.
Kriptovani telefoni
Kada je riječ o ulozi drugog osumnjičenog, Vladimira Popova, prema podacima iz Moldavije osoba sa istim imenom i datumom rođenja je posjetila Moldaviju u maju/junu 2014. godine. Popov se, kako se navodi, sastao sa gagauzijskim separatistima i sa protivnicima Evropske unije.
Izvor u bugarskoj graničnoj kontroli povrdio je da je osoba istog imena i nacionalnosti, koristeći šengensku vizu, registrovana da je putovala iz Bugarske 10. oktobra 2016. godine ističe se u istraživanju.
Dodaje se da je odlazak Popova u Bugarsku povezan sa isporukom kriptovanih telefona, koji su prema navodima medija kupljeni preko bugarskog sajta.
Bellingcat i Insajder navode da njihovo istraživanje nema za cilj da pruži konačnu procjenu svih činjenica koje tvrde crnogorske vlasti, već je u fokusu procjena vjerodostojnosti ruske intervencije u unutrašnja politička pitanja Crne Gore, u kontekstu šireg pregleda ruskih aktivnosti u južnoj Evropi. Maja ĐURĐIĆ
Malofejev posredno bio zadužen za puč u Crnoj Gori
Hakovani mejlovi pokazuju da je izvjesni Aleksandar Usovski bio saradnik ruskog tajkuna Konstantina Malofejeva, koji je davao naloge za akcije u više istočnoevropskih zemalja. Te prepiske, kako se navodi, pružaju posredne dokaze da je i Malofejev imao zaduženja za pokušaj puča u Crnoj Gori. Usovski je, izgleda, uvjeren da Malofejev stoji „iza nepotrebnog fijaska u Crnoj Gori“.
Kontakt sa Malofejevim Usovski je održavao preko Alene Šarojkine, direktorice TV stanice „Carigrad“, koja je u vlasništvu Malofejeva, poznate po čestim napadima na Crnu Goru.
U pismu koje je Usovski poslao direktorici TV „Carigrad“ 28. novembra 2016. godine, Usovski otvoreno predlaže novu inicijativu koja će oprati ljagu nakon neuspjeha u Crnoj Gori.
U fajlu koji prilažem je ono što ja garantovano mogu da uradim u Poljskoj. Legalno i relativno brzo, bez ikakve konspiracije, isključivo legalnim sredstvima. Međutim, efekat ove akcije bio bi 100 puta značajniji od neuspjele frke u Crnoj Gori. Samo sedam nedjelja. Od momenta dobijanja para do eksplozije informativne bombe u medijima. Poslije ovog niko se neće sjetiti kraha koji je K. V. (Konstantin Valjerevič Malofejev) imao u crnogorskoj avanturi. Svi će ga doživljavati kao mirotvorca u Poljskoj i kao čovjeka koji je napravio prvi korak na putu za totalnu likvidaciju rusofobije u Poljskoj. Ovo nije šala. Ja sve to realno mogu da učinim, u pomenutom roku i za pomenutu svotu novca. S poštovanjem, Aleksandar Usovski piše na ruskom.
(Pobjeda)
