Aleksa Bečić je na svojoj završnoj konvenciji na Cetinju zaboravio samo jednu stvar – kod Cetinjana demagogija nikad nije mogla da prođe, kao ni jadni, patetični, a nadasve komični pokušaji da magistar zaliči na Slavka Perovića, kaže Jovan Martinović, Predsjednik Opštinskog odbora DPS Cetinje.

„Jedina podjela koje je ikad bilo na Cetinju, bila je ona na istinske patriote i izdajnike, a posljednji put su 1999. godine upravo Cetinjani pokazali kako se odnose prema ovima drugima – ispratili su ih sa Cetinja tako da čak ni Aleksa 17 godina kasnije nije uspio da vrati Velizara Kaluđerovića i Nevena Gošovića u Prijestonicu, nego prećutkuje njihovo postojanje, ne bi li ih sakrio kao što je sakrio svoju deceniju na funkcijama u SNP-u“, kaže Martinović reagujući na optužbe Bečića da DPS širi nacionalističku histeriju.

Da su se, kaže on, Aleksa i Aleksini politički očevi pitali, ne bi on danas imao odakle da prijeti da „ne da Cetinje nikome“, jer ne bi bilo ni Cetinja, ni Lovćena, još onda kad su Velizar i ostali htjeli da ih „markiraju“ za NATO avijaciju.

„Pošto je Aleksa tada branio mostove po Beogradu, vjerovatno nije imao kad ili je bio mali da zajedno sa Cetinjanima brani Cetinje i Lovćen od Velizarovog Sedmog bataljona. Znaće Cetinjani u narednu neđelju da se odbrani od demagogije, kuknjave, podmetačina Alekse i kontroverznog Mrvaljevića, kao i njihovog političkog oca Kaluđerovića kojeg, uzgred, ne viđesmo na Cetinju. Pitamo se zašto“, zaključuje Martinović.

www.cdm.me