Nezaštićen seksualni odnos sa partnerom mu je promijenio život iz korijena. Tada, sa samo 24 godine, po preporuci dermatologa, odlazi na testiranje. Rezultati su pokazali da ima HIV.

MARKO MILAČIĆ: KAKO SAM DOBIO HIV

„Nisam saznanje o tome da sam HIV pozitivan doživio kao tregediju. Od ranije mi je bilo poznato da je liječenje moguće, jedino što nisam znao u kojoj mjeri je ono dostupno u Crnoj Gori. Prvo o čemu sam razmišljao je kako i da li uopšte da saopštim roditeljima“, kaže u ispovijesti za FOS naš sagovornik kome iz opravdanih razloga ne otkrivamo identitet.

Međutim, nije ovo samo njegova dilema. Ovo je bila ili je i dalje dilema za 180 osoba u Crnoj Gori koje žive sa ovom bolešću. Osuda, odbacivanje i izolacija samo su dio problema sa kojima se osobe zaražene HIV-om suočavaju.

PODGORIČANKA (28) HIV POZITIVNA: Kako me je JEDNA noć, KOŠTALA života

„Rekao sam svim članovima uže i pojedinim, meni bliskim, članovima šire porodice, ali i nekolicini najboljih prijatelja. Pozitivan HIV status saopštio sam tada već bivšem partneru koji me je zarazio, ali i tadašnjem partneru. Od samog početka sam naišao na razumijevanje i dobio podršku. Posebno važnom cijenim podršku roditelja jer bez nje, siguran sam, danas ne bih bio među živima“.

Prema podacima NVO „CAZAS“, prvi slučaj HIV-a u Crnoj Gori je utvrđen 1989. godine. Od tada pa do kraja 2016. ukupan broj registrovanih slučajeva je 228 osoba inficiranih HlV-om, od čega je 48 osoba umrlo od side. Bolest je ustanovljena najčešće kod mladih od 25 do 34 godine.

U Crnoj Gori je, prema nezvaničnim podacima, ove godine registrovano 20 novih slučajeva HIV infekcije, od čega je sedmoro već u fazi bolesti, saopštila je juče generalna direktorica Direktorata za zdravstvenu zaštitu u Ministarstvu zdravlja, Alma Drešević. Prošle godine registrovana su 34 nova slučaja.

Iako podaci govore da se povećava broj testiranja na HIV, iz NVO “CAZAS” kažu da svijest društva u vezi sa ovim problemom još uvijek nije na potrebnom niovu. Tako se osobe zaražene HIV-om i danas susreću sa brojnim preprekama.

Naš sagovornik s početka priče ističe da HIV pozitivne osobe često dobijaju otkaz na poslu ili bivaju izbačene iz stana u kojem žive kao podstanari, iako su u potpunosti radno sposobne i bezopasne po okruženje u smislu eventualnog prenosa infekcije. Tako je i on danas nezaposlen. Napominje i da HIV pozitivne osobe u strahu idu kod ljekara jer cure informacije iz zdravstvenog sistema.

„Na liječenje počinju dolaziti tek kada duboko ‘zagaze’ u AIDS fazu i kada ih nerijetko bukvalno ‘donesu’ na Kliniku za infektivne bolesti. Nažalost, nisu rijetke ni situacije u kojima osobe radije biraju da umru nego da dođu na liječenje i time rizikuju da im se sazna da su HIV pozitivne. Posebno je to indikativno u gej i biseks populaciji kojoj i sam pripadam.“

Uslovi u kojima se liječe, takođe, nisu na zavidnom nivou.

„Liječimo se u Klinici za infektivne bolesti Kliničkog centra Crne Gore koja je smeštena u prilično oronuloj i neadekvatno opremljenoj zgradi i u kojoj, po tvrdnjama osoba koje tamo rade, osim navedenih problema, postoji i problem i sa manjkom osoblja. Posebno treba istaći neuslovnost same ambulante u kojoj se obavljaju pregledi, odnosno čekaonice, jer nema toaleta, a ni prijemnog šaltera“, pojašnjava naš sagovornik.

Dodaje da su poslije posljednjih izmjenama pravilnika o izdavanju ljekova pojednostavljene “komplikovane i vremenski zahtjevne procedure”, te da se smanjio broj odlazaka kod ljekara.

Osim zdravstvenog sistema, nekoliko NVO nastoji da pruži pomoć oboljelim osobama, ali i da edukuje okruženje.

„Na godišnjem nivou kroz naše servise prođe najmanje 1000 klijenata koji koriste usluge u okviru programa koji se realizuju. Prosječno na mjesečnom nivou oko 90 klijenata koristi usluge drop in centra koji je jedna od komponenata programa smanjenja štete, dok se radom na terenu i kroz vršnjačku edukaciju obuhvati mnogo više korisnika. Za savjet u vezi sa HIV-om, na AIDS info telefon se javi na mjesečnom nivou najmanje 15 osoba koje se najčešće upute u centre na testiranje ili u neki od naših ostalih servisa“, navode iz NVO „CAZAS“.

Iz “CAZAS-a” smatraju da je veliki napredak učinjen time što je država “prepoznala važnost ovih servisa” i što je odlučila finansijski da podrži njihov rad u oblasti prevencije HIV-a.

Portal Fos