DIREKTOR BOLNICE U SRBIJI OKAČIO LIČNI BROJ NA SAJT: Pacijenti zovu dan i noć, ali postoji problem koji ne može da riješi

Dr Marko Radulović, direktor Opšte bolnice Majdanpek, jedinstven je u Srbiji, ali i cijelom Balkanu – broj svog mobilnog telefona okačio je na sajt ove ustanove, pa ga sugrađani zovu i danju i noći s raznim problemima.

Dr Radulović, kao i mnoge zdravstvne ustanove u unutrašnjosti države imaju isti problem – ljekara koji su spremni da dođu, žive i rade ovdje, nema ni za lijeka.

Ne pomažu ni plaćeni stan, hotel i stimulacija preko plate. Stanovništvo ove opštine je praktično pred gubitkom nevelike, ali važne bolnice.

Na čelu jedne od najmanjih bolnica u Srbiji dr Radulović postavljen je marta prošle godine. I odmah je krenuo entuzijastično.

 APARAT OTIŠAO U MUZEJ U NJEMAČKU U ZAMENU ZA NAJNOVIJI

Bolnica u Majdanpeku je uspela, navodi dr Radulović, da nabavi mnogo nove opreme iz raznih donacija.

“Nije nam bilo teško da na mnogo vrata pokucamo, nabavili smo dosta opreme za hiruršku salu, intenzivnu njegu, dobili laparoskopski stud, dva aparata za anesteziju, monitore, defibrilatore, skener… Jedan aparat za anesteziju je poklon njemačke firme “Dreger”, prve u svijetu, kao revanš za naš stari aparat, koji su izložili u muzeju. Kada su njihovi serviseri vidjeli aparat iz 70-ih godina, koji pride još i radi, oduševili su se i htjeli ga za sebe u Beogradu. Ali kad su to čuli iz centrale u Njemačkoj, ponudili su šta god samo da ga imaju u svom muzeju. Tražili smo novi aparat u zamjenu i dobili najbolji”, kaže dr Radulović.

“Majdanpek ima svega oko 14.500 stanovnika i mnogi od njih su ovde prijavljeni, a žive u inostranstvu. Međutim, opština je ogromna, bezmalo 1.000 kvadratnih kilometara i razuđena, ljudi žive po udaljenim selima. Veoma je teško da se iz svakog dijela opštine dođe, mnogima je daleko bolnica i zato sam ostavio svoj broj telefona na sajtu bolnice. Želim da budem otvoren za pacijente. Zovu me često, za svašta, i gdje mogu i ne mogu pomoći. Svako ima svoju muku i njemu je najveća na svijetu. I dolaze. Iako sam odredio utorak i četvrtak od 12 do 14 sati kao otvorena vrata, stalno je neko pred vratima s nekim problemom”, kaže za Kurir dr Radulović:

“Zove ćerka, majka joj je nepokretna i onkološki pacijent, trpi bolove, a u selu su. Pošto se kao anesteziolog bavim i terapijom bola, prepisao sam joj terapiju. Maloprije mi je dolazila baka za supruga, nisu zadovoljni kad su mu zakazali prijem u Gamzigradsku banju, pa moli da i ja zovem”.

I to što telefon zvoni i kad je praznik, vrijeme odmora… nije problem. Ogroman problem se doktoru nadvio nad glavom, kao i cijelomgradu – na korak su da ostanu bez bolnice.

“Imamo svega 50 kreveta, jedino možda Knjaževac ima manje od nas. To je minimum minimuma da bismo se zvali bolnicom. Imamo opštu hirurgiju, ginekologiju sa porodilištem, dječje odeljenje i interno. Ali kadrova nikako. Niko neće u Majdanpek. Praktično smo pred zatvaranjem ako to ne riješimo u najskorije vrijeme. Interno odjeljenje treba da ima pet ljekara po sistematizaciji, a mi imamo jednog i još jednog koji uskoro ide u penziju. I taj jedan će da ode ako ne nađemo još nekoga, ne može čovjek da trpi toliki teret”, priča dr Radulović.