Svi smo bar jednom plakali uz “Jeleni umiru sami” – ova pjesma krije jednu od najvećih tragedija srpske muzike
“Svako od nas neku svoju priču ima što u tami tišti, a puteve bira samo kad je hladno, kad umori zima, slutimo je tužni na krilu leptira…” Ovo su stihovi koje je frontmenu grupe “Posljednja igra leptira” jednom poklonila drugarica iz škole. Iste riječi su se našle na njegovom grobu i sažimaju svu ljepotu i tugu života koji se ugasio u 31. godini 12. februara 1990.
Danas se obiljležava 26 godina od smrti legendarnog pevača Nenada Radulovića, poznatijeg kao Neša Leptir – klovna su tugom u srcu uz čije pjesme i danas pustimo suzu. Momak koji je svojim humorom, harizmom i nevjerovatnim talentom za muziku i javni nastup osvajao srca širom stare Jugo tragično je preminuo u 31. godini, a iza sebe je ostavio hitove “Nataša”, “Jeleni umiru sami”, “Grudi balkanske”, “Vrati se”, “Srce od meda”…
Kako je grupa dobila ime nikad nije objasnio, a zanimljivo je da je Neša, kog su zvali Leptir, imao ogroman strah od leptira! Koncerte je često počinjao stihovima: “U mojoj gitari živi jedan leptir i mnogo je stvari koje nas vežu, kad dođu kiše i zima tuge i njemu i meni krila se stežu”. Pjesmu koju je dobio od drugarice Suzane mnogi navode kao inspiraciju za naziv benda, a ti stihovi su ga pratili do samog tragičnog kraja.
(blic.rs)
