Jedan pacijent obolio od mišje groznice

“Prijava oboljenja dospjela je početkom aprila, a oboljeli je iz opštine Danilovgrad”, navodi se u odgovorima dostavljenim DN.

Tokom prošle godine u Crnoj Gori je zabilježeno osam slučajeva oboljelih od mišje groznice.

“Oboljeli su registrovani iz centralnog i sjevernog dijela Crne Gore četiri iz Podgorice i po jedan iz Berana, Cetinja, Kolašina i Plava, dok iz primorskog područja nije bilo registrovanih slučajeva u 2015. godini”, podsjetili su iz Instituta.

U Crnoj Gori se, ističu, mišja groznica javlja svake godine sporadično i endemsko-epidemijski, najčešće u razmacima pet do 10 godina kada nastupe takozvane “mišje godine”

“U Crnoj Gori prirodna žarišta se nalaze u brdsko-planinskim predjelima, gdje borave poljski miševi i voluharice, koji ukoliko su inficirani luče virus u izmetu, mokraći i pljuvačci. Osoba se može zaraziti udisanjem prašine koja sadrži sasušene izlučevine zaraženih glodara, zatim preko vode, hrane, ruku kontaminiranih svježim izlučevinama koje sadrže virus ili direktno prilikom hvatanja i ubijanja tih životinja”, objasnili su iz Instituta i istakli da se bolest ne prenosi sa čovjeka na čovjeka.

Najveći rizik od obolijevanja je, dodaju, u sjevero-istočnim djelovima zemlje na višim nadmorskim visinama.

“Rizik je manji u opštinama centralnog regiona, a najmanji u primorskim opštinama, gdje se do sada ova bolest izuzetno rijetko javljala. Obolijevanje se najčešće registruje u periodu od maja do oktobra, kada ljudi više borave na otvorenom u prirodi. Najčešće obolijevaju osobe koje zbog prirode svog posla dolaze u kontakt sa mišolikim glodarima, odnosno njihovim sekretima i ekskretima, a to su šumski radnici, lovci, poljoprivrednici, vojnici na logorovanju, kamperi, zaljubljenici u prirodu”, kazali su iz Instituta.

U odnosu na životnu dob, ističu, infekcija se najčešće javlja u kategoriji radno-aktivnog stanovništva.

“Bolest nastaje naglo, pojavom visoke tjelesne temperature, glavobolje, bolovima u slabinama, mišićima i zglobovima, malaksalošću, gubitkom apetita, bolovima u trbuhu, povraćanjem i prolivom. Rani znaci oboljenja su takođe difuzno crvenilo lica i vrata, crvenilo očiju, omaglice i duple slike.

Nešto kasnije se razvija oštećenje funkcije bubrega sa oslabljenim mokrenjem, kao i tačkasta krvarenja po koži, sukrvica iz nosa, krvarenje unutrašnjih organa”, objasnili su iz Instituta.

Za povoljan ishod bolesti, naglašavaju, vrlo je važno da se oboljeli jave ljekaru na vrijeme, čim se pojave simptomi, što se dešava u rasponu od dvije do četiri nedjelje nakon izlaganja virusu, a najkasnije nakon dva mjeseca.

“Za pravovremeno postavljanje dijagnoze bitno je da prilikom pregleda pacijenti naglase da su boravili u planinskim predjelima. Liječenje je simptomatsko. U bolničkim uslovima sprovodi se uz konstantno praćenje vitalnih parametara i tretiranje dehidriranosti, sniženog krvnog pritiska i akutnog prestanka rada bubrega (u najtežim slučajevima hemodijalizom)”, zaključili su iz Instituta.