NAJPRKOSNIJI OSMIJEH U ISTORIJI SVIJETA: Legendarni Ljubo Ćupić, ubili su ga kad je imao samo 30 godina
Aprila 1942. godine partizana Ljuba Čupića zarobili su četnici na Kablenoj Glavici u okolini Nikšića. U zatvoru, gdje je bio zvjerski mučen, kako bi izdao druge partizane, mučiteljima je pokazao samo prezir i kazao im: “Ja sam komandant partizanske čete i komunista. Vi nacionalisti ste obične sluge okupatora. Prezirem vas, kao ljudska ništavila. Poručite mojoj rodbini da ne pokušava da traži milost za mene”.
Na javnom suđenju u Nikšiću svojim držanjem i riječnikom rugao se vjećnicima suda. Čupić i još nekoliko komunista osuđeni su na smrt. U trenutku kada je izlazio iz sudnice, uslikao ga je fotograf. Ovako je nastala jedna od najlegendarnijih fotografija Drugog svjetskog rata: Ljubo Čupić, osuđenik na smrt koji se smrti smije u lice.
Ljubo Čupić je streljan ispod Petrove Glavice kod Nikšića, 9. maja 1942. godine, u 30. godini života. Na strelištu je govorio “Živio drug Tito i slavna komunistička partija”, a kad su ga pogodili prvi rafali, stajao je uspravno i pred masom naroda koja je gledala pogubljenje doviknuo: “Doći će dani slobode”!
Ko je bio Ljubo Čupić?
Čedomir poznatiji kao Ljubo Čupić bio je jugoslovenski student prava, politički komesar pokreta komunističkog otpora u Nikšiću, Crna Gora i odlikovani ratni heroj Jugoslavije. Dobitnik je Ordena narodnog heroja, jugoslovenske medalje za galantnost.
Rođen je 1913. godine u Sjedinjenim Američkim Državama, jedno je od desetero djece u crnogorskoj porodici imigrantske radničke klase. Roditelji su mu bili Sava i Stana (rođena Burić) iz sela Zagreda.
Tokom 1930-ih preselio se u Nikšić, gdje je završio srednju školu. Studirao je pravo na Univerzitetu u Beogradu, bio je član progresivnog studentskog pokreta, a pridružio se Savezu komunista Jugoslavije 1940. godine.
Posle invazije na Jugoslaviju vratio se u Nikšić i učestvovao u pripremi ustanka. Jula 1941. godine pobjegao je iz nacističkog grada i pridružio se partizanskoj diviziji „Đuro Đaković“ koju su formirali komunisti i pripadnici SКOJ-a koji su takođe pobjegli iz Nikšića.
Кao komesar partizanskog pokreta u Nikšiću, četnici su ga zarobili u aprilu 1942., nakon bitke na Кablenoj glavici kod Nikšića. Mučili su ga u zatvoru i bio je izložen javnom suđenju na ad hoc sudu koji su činili četnici. Osuđen je na smrt i pogubljen gađanjem nakon nezakonitog i namještanog suđenja. Prije javnog pogubljenja, on je razveselio svoje prijatelje i ljude koji su bili prisiljeni da svjedoče događaju.
Inače, među njegovom poslednjom riječi bila je parola “Živela slavna Кomunistička partija”.
