PAD NAJSUROVIJEG KLANA: Žrtvama sjekli glave, kasapili ih, ubijali čak i saradnike i kumove
Veljko Belivuk i Marko Miljković prvi put su prošle godine bili privedeni u januaru, po povratku iz Crne Gore, gdje su bili u posjeti Radoju Zviceru, navodnom vođi kavačkog klana. Tada su pušteni posle saslušanja u policiji, ali su im sedam dana kasnije lisice ponovo stavljene, a uhapšeno je i tridesetak pripadnika njihovog surovog klana.
Tog 4. februara izvedena je jedna od najvećih policijskih akcija pod kodnim imenom Otimač, kada su istovremeno na više lokacija u Srbiji stavljene lisice na ruke Belivuku, Miljkoviću i pripadnicima klana. Velja Nevolja zaustavljen je na planini Rudnik, gdje se, navodno, uputio smartom koga je želio da uništi. Ovo vozilo dovođeno je u vezu sa otmicom navijača Partizana Gorana Veličkovića Goksija
Belivuka i Miljkovića, kao i njihove saučesnike, Tužilaštvo za organizovani kriminal optužnicom tereti za pet monstruoznih ubistava u kući u Ritopeku, dok je istraga o šestom ubistvu u toku.
Neke od svojih žrtava klan je u kući strave u Ritopeku obezglavljivao, sjekao na komade, pa mlio u industrijskoj mašini za mljevenje mesa i bacao u Dunav. Klan je optužen za ubistva Gorana Veličkovića Goksija, Aleksandra Gligorijevića, Lazara Vukićevića, Zdravka Radojevića i Milana Ljepoje. Njihovim hapšenjem razbijen je i kavački klan, čija su oni bili ispostava za Srbiju. Zlodjela koja su činili mnogi su uporedili sa onima po kojima su poznati meksički karteli, a čak je i u njihovim porukama navodno pronađena jedna sadržine “Lutko, Meksiko u Beogradu”
Javnost su u mjesecima istrage šokirale fotografije koje su pripadnici klana razmjenjivali. Naime, na njima su se mogli vidjeti prizori mučenja otetih muškaraca koje su namamljivali u kuću u Ritopeku koju su nazvali klanica. Posle brutalnog iživljavanja nad žrtvama, tijela su komadali, mljeli u mašini za mljevenje mesa, pa bacali u Dunav. Tijela stradalih nisu pronađena, ali su u mašini i prostoriji koja je bila sakrivena lažnim zidom, pronađeni DNK tragovi. Interesantno je da su pripadnici ove surove kriminalne grupe gotovo detaljno pisali o zločinima preko kriptovane aplikacije Skaj i razmjenjivali slike, te su maltene sami stvorili dokaze protiv sebe.
Nikolu Mitića, zbog čije smrti se i dalje vodi istraga, oteli su ispred Ambasade SAD na Dedinju, odvezli u Ritopek, isekli mu prst na nozi, mučili ga, pa zaklali. Ništa bolju sudbinu nisu imale ni druge žrtve. Lazara Vukićevića ugušili su tako što su mu stavili crevo u usta i sipali vodu, pa ga i mrtvog mučili. Goranu Veličkoviću odsekli su glavu sekirom, pa fotografisali obezglavljeno telo po kome su nožem urezivali uvredljive poruke Filipu Koraću za koga su verovali da sarađuje sa Goksijem. Gligorijevića, sa kojim su sarađivali, namamili su da dođe u Beton halu, pa ubili u Ritopeku jer su vjerovali da im radi o glavi. Pink pantera Milana Ljepoju iz Niša u Beograd su namamili nudeći mu da kupi blindirano vozilo. Zdravko Radojević iz Koteža bio je čak u kumovskim odnosima sa jednim od braće Budimir, visokorangiranim pripadnicima klana. On je takođe ubijen sekirom, a otet je na parkingu kod Laste, kao i Ljepoja.
Takođe, protiv njih je u toku istraga i u Crnoj Gori, i to za još tri likvidacije. Veljko Belivuk, Marko MIljković i Nebojša Janković, osumnjičeni su za ubistvo škaljaraca Damira Hodžića i Mila Radulovića Kapetana, kao i Adisa Spahića, Hodžićevog rođaka koji nije imao veze sa kriminalom. Spahić i Hodžić, kako se ispostavilo u Skaj prepiskama, ubijeni su u isto vrijeme kada je u Ritopeku ubijen Lazar Vukićević.
