Šta donosi promjena imena SPC

Srpska pravoslavna crkva mijenja ustavno ustrojstvo koje, pored gradnje crkvene kohezije, ima intenciju da se, makar u simboličkoj ravni, izgradi pozicija i u ,,inostranstvu“.

U tom kontekstu, smatra filozof i stručnjak za religije Miroslav Keveždi, treba čitati novi način izbora patrijarha, koji donosi i novo ime koje, uz dosadašnju odrednicu ,,patrijarh srpski“ dodaje i riječi ,,i pomorskih zemalja“ pod koje spada i Crna Gora.

“Vjernici SPC u drugim zemljama će u tituli patrijarha koja obuhvata te zemlje vidjeti jasniji simbol crkvenog jedinstva i pripadnosti. To je pogotovo slučaj sa Crnom Gorom. Međutim, ime i titula su znaci vrlo apstraktnog nivoa. Između nivoa konkretnog života i apstraktne crkvene simbolike potrebno je umetnuti funkcionalna ustavna rješenja, a to nije lako”, kaže Keveždi za Pobjedu.

Prema njegovim riječima, na vjernike će naziv i nova titula patrijarha uticati manje nego što utiče realna politička situacija raspada Jugoslavije. Kevedži podsjeća da se raspadom SFRJ ušlo u stanje analogno onome od prije 26. maja 1919. godine-kada je donijeta odluka na osnovu volje pokrajinskih crkava kojom se utvrđuje duhovno, moralno i administrativno jedinstvo Srpske crkve-obnova Pećke patrijaršije.

“Tada su se proglašenjem Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca stekli uslovi za ujedinjenje i obnovu Pećke patrijaršije, zato što su pokrajinske crkve koje su do tada bile na teritoriji drugih država bile uvedene unutar granica Kraljevine i Vaseljenska patrijaršija je 19. marta 1920. donijela odluku o priznavanju svete autokefalne ujedinjene pravoslavne Srpske crkve”, navodi Keveždi.

Pojašnjava da je sada SPC ponovo „razbacana“ na teritoriji mnoštva država i da bi novi Ustav trebalo da se prilagodi sasvim drugačijem kontekstu od onog od prije sto godina.