ŠUŠIĆ DPS-U: Jesu li deportacije vaše rješenje za pitanje državljanstva?

Mitar Šušić odgovorio DPS-u i strankama i organizacijama koje pokušavaju da odluku Vlade o sprovođenju zakona o državljanstvu prikažu u negativnom svijetlu.

Piše: Mitar Šušić, advokat, član Prave Crne Gore

Zaglušujuća buka koju juče i danas prave tzv. Demokratska tzv. partija tzv. socijalista i okolni strankoidi, svojevrsno je priznanje na temelju čega je ova interesna skupina ostvarivala izborne rezultate u prethodnom periodu.

Zapomažuće reakcije – od namjanjeg do najvećeg stuba bivšeg režima – uslijedile su nakon najave da će Vlada izmijeniti Odluku o kriterijumima za sticanje crnogorskog državljanstva prijemom, te rok za naturalizaciju lica koja u Crnoj Gori imaju zakonito prebivalište, propisati na način i u okvirima kako je to predviđeno Evropskom konvencijom o državljanstvu koju je Skupština Crne Gore ratifikovala 2.marta 2010. godine, a prethodna Vlada, pomenutom Odlukom, de fakto derogirala.

Podsjećamo da je čl. 6 st. 3 navedene Konvencije propisano da je svaka država ugovornica dužna da predvidi svojim unutrašnjim pravom mogućnost naturalizacije lica koja imaju zakonito prebivalište na njenoj teritoriji, te da kod utvrđivanja uslova za naturalizaciju, ona neće predvidjeti period boravka duži od deset godina. Stoga, u skladu sa ovom odredbom, Vlada ne može tražiti od lica koja zakonito borave na njenoj teritoriji rezidencijalni period duži od 10 godina kao uslov za podnošenje zahtjeva za sticanje crnogorskog državljanstva.
Međutim, naviknuta da vlada na podjelama građana i zloupotrebi ovlašćenja, prethodna vlast je spornom Odlukom nametnula uslov od najmanje 15 godina neprekidnog boravka, budući da je privremeni boravak, koji domaće zakonodavstvo i navedena Konvencija takođe poznaju kao vid zakonitog boravka, potpuno ignorisala kao relevantan period.

Dakle, najavljenom odlukom samo se ispravlja nepravda nanijeta velikom broju građana, bez obzira na vjeru i naciju, te otklanja pravno nedopustiva situacija da se aktom manje pravne snage derogiraju međunarodne konvencije i važeći zakoni.

Neshvatljivo je da čak i one političke opcije, koje se promovišu kao zaštitnici demokratije i evropskih vrijednosti, ovo pitanje žele da predstave samo kao intervencije u biračkom spisku. Nasposobnost da se shvati da državljanstvo nije samo glas, već višeslojna veza pojedinca sa državom koja mu obezbjeđuje uživanje elementarnih građanskih prava kojih je bez državljanstva lišen, prava je slika pseudo-građasnke ideologije, koja sve slobode i prava pojedinca štiti samo dok servisiraju njihove interese.

U jednom je DPS zaista u pravu. Potpuno je osnovan njihov strah da će ispravljanjem nepravde koju su decenijama nanosili sopstvenom narodu, njihov rezultat na sledećim izborima biti još gori. Zaista je teško očekivati da će neko od lica kojima je prethodni režim, mimo zakona i međunarodnih propisa, godinama i decenijama uskraćivao pravo na rad, putovanje, socijalnu i zdravstvenu zaštitu, sjutra glasati za te partije. Mnogo je u Crnoj Gori ljudi koji su, samo zbog toga jer ih „teren nije prepoznavao“, ostali uskraćeni za ta osnovna prava, dok su neki iz identičnih životnih situacija, uz izraženu lojalnost bivšem režimu, postajali ne samo državljani, već i ministri koji odlučuju o ovim pitanjima i lideri partija koje su danas najglasovitije u prenemaganju za „obezdržavljenom državom“.

Konačno, najava radikalizovane struje u opoziciji da će uspostavljeni sistem segregacije po lojalnosti „braniti svim sredstvima“, trebalo bi da zabrine prije svega njihove simpatizere. Jer, kada oni državu brane svim sredstvima, a ni jednu do sada nisu odbranili, iza njih ostanu ruševine te države, sukobi, ratni zločini, logori i deportacije izbjeglica. Zbilja, užasavajuća je pomisao da je neko u ime Crne Gore u zavisnosti od toga koliko mu se nevoljnik sviđa, odlučivao da li će ga zadržati i postaviti za ministra ili prognati u smrt.