KNJIŽARA MATICE SRPSKE: Omaž Umbertu Eku
OMAŽ
UMBERTU EKU
Učestvuju:
Miodrag Lekić
Savo Laušević
Siniša Jelušić
Goran Radonjić
Ponedeljak, 14.3.2016. u 19.00 časova
Knjižara Matice srpske, Rismki trg 50/I
Dobro došli!
Umberto Eko (ital. Umberto Eco; Alesandrija, Pijemont, 5. januar 1932 – 19. februar 2016) bio je italijanski pisac, filozof, estetičar, semiolog, teoretičar književnosti, esejista i istoričar srednjeg vijeka. Poznat je po svojim romanima i značajnim esejističkim djelima.
Tokom 1960-ih bavio se estetikom i istakao se kao jedan od najznačajnijih predstavnika avangarde u italijanskoj kulturi. Pripadao je književnom pokretu Grupa 63. Bio je osnivač književnih časopisa Il Marcatre i Il Quindici. U svom istraživačkom radu bavio se proučavanjem sredstava masovnog informisanja u okviru semiologije i estetike primjenom strukturalističkog metoda. Estetika televizijskog iskustva, estetske strukture direktnog prenošenja, sloboda događaja i determinacija, analiza poetskog jezika, otvorenost i teorija informacija, teme su kojima se bavio.
Radio je pet godina kao urednik u redakciji za kulturu u Radiotelevisione Italiana (RAI) RAI od 1954. do 1959. Pomno prati i lucidno analizira savremenu kulturu, komunikacije, univerzum informacija i informacionu estetiku. Pored opšte semiologije bavio se semiologijom vizuelnih poruka, semiologijom arhitekture, epistemologijom strukturalnih modela i semiološkom granicom. U okviru hermeneutike i teorije književnosti bavio se semiologijom teksta, tumačenjem metafora, problemom krivotvorenja i falsifikata i granicama tumačenja. Od 1971. bio je redovni profesor estetike vizuelnih komunikacija i semiologije na Univerzitetima u Torinu, Milanu, Firenci, Univerzitetu Kolumbija u Njujorku, Jejlu i gostujući profesor na mnogim fakultetima. Godine 1980. objavio je filozofsko-detektivski roman Ime ruže koji je postao jedan od najčitanijih i najprevođenijih romana. Ekov drugi roman, Fukoovo klatno takođe je doživio veliki uspjeh. Bavio se pisanjem, živio u Milanu i Riminiju sa suprugom Renatom koja je istoričar umjetnosti. Na Univerzitetu u Bolonji vodio program iz komunikologije. Pisao kolumnu za L’Espresso nazvanu La bustina di Minerva (Minervina svaštara). Za roman Ime ruže dobio je Premio Strega 1981.
Teorijska djela
Estetski problem u sv. Tome Akvinskog 1956. (Il problema estetico in San Tommaso)
Umetnost i lepo u estetici srednjeg veka 1959., (srp. izd.1994.)
Otvoreno djelo 1962., (Opera Aperta 1962, srp. izd.1965.)
Džojsove poetike, (srp. izd. 1965.)
Kultura, informacija, komunikacija 1968., (La struttura assente 1968, srp. izd. 1973.)
Napomene uz Ime ruže, 1983 (Postille al ‘Nome della rosa’ 1983.)
Minervina svaštara, (La Bustine di Minerva 2000, antologija novinskih kolumni i komentara 1994.)
Kant i kljunar (Kant e l'omitorinco 1997, 1997.)
Spisi o moralu
Kako se piše diplomski rad (srp. izd. 2000.)
Granice tumačenja 1995., (I limiti dell'interpretazione, srp. izd.2001.)
O književnosti, (Sulla letteratura, srp. izd. 2002.)
Minimalni dnevnik (Diario Minimo1963, Il secondo Diario Minimo 1990.)
Kazati gotovo istu stvar 2003., (Dire quasi la stessa cosa, srp. izd. 2011.)
Istorija lepote 2004., (srp. izd. 2008.)
Istorija ružnoće 2008.
Beskrajni spiskovi
Ispovesti mladog romanopisca 2013.
Romani
Ime ruže (Il nome della rosa, 1980)
Fukoovo klatno (Il pendolo di Foucault, 1988)
Ostrvo dana pređašnjeg (1995) (L'isola del giorno prima, 1994)
Baudolino (Baudolino, 2000)
Tajanstveni plamen kraljice Loane (La misteriosa fiamma della regina Loana (2004))
Praško groblje (Il cimitero di Praga, 2010)
Nulti broj (Numero zero, 2015)
Knjige za djecu
Bomba i general (La bomba e il generale, 1966, Rev. 1988)
Tri kosmonauta (I tre cosmonauti, 1966)
Gli gnomi di Gnu, 1992
