NA DANAŠNJI DAN PRETUČEN JE SRĐAN ALEKSIĆ: Zvjerski napadnut jer je bio čovjek! Branio komšiju muslimana od batina, pa nastradao
Na današnji dan prije 28 godina, 21. januara 1993. godine, mladi Srđan Aleksić brutalno je pretučen na pijaci u Trebinju.
Od batina je spasio svog prijatelja Alena Glavovića, Bošnjaka iz Trebinja, koga su napala četvorica rezervista Vojske Republike Srpske. Vojnici su umjesto Alena pretukli Srđana koji je pao u komu i 6 dana kasnije preminuo.
Aleksić je rođen 1966. godine u Trebinju. Otac mu je bio košarkaški trener, majka mu je umrla dok je još bio dijete, a brat mu je poginuo u nesreći. Srđan je bio plivačka nada bivše Jugoslavije, a aktivno se bavio i glumom.
Srđan je tog dana kad je nastradao takođe bio rezervista Vojske Republike Srpske. Dok su svi ostali gledali kako mladi rezervisti maltretiraju Bošnjaka, Srđan mu je pomogao.
“Umro je obavljajući svoju ljudsku dužnost”, napisao je Srđanov otac na umrlici svom sinu.
Jedan od napadača nakon nekoliko mjeseci poginuo je na ratištu, dok su ostala trojica bili osuđeni na po dvije godine i četiri mjeseca zatvora.
Čovjek koga je spasio živi u Švedskoj, a prijatelju svakog ljeta posjeti grob.
Srđan Aleksić postao je sinonim za istinskog heroja širom prostora nekadašnje Jugoslavije, te tako njegovo ime nosi jedna ulica na Novom Beogradu i prolaz u Zmaj Jovinoj ulici u Novom Sadu. U Pančevu je 2010. postavljena spomen-ploča, a prolaz u centru grada dobio je njegovo ime.
Srđan Aleksić takođe ima ulicu i u Podgorici.
I 15 godina nakon njegove smrti ulica Velikih drveta u Sarajevu je dobila ime po njemu, a u obrazloženju je navedeno:
“Bez ljudi kao što je Srđan Aleksić i njihovih herojskih djela, čovjek bi izgubio nadu u ljudskost a bez nje naš život ne bi imao smisla.”
“A moj Aći, tako smo Alena svi odmilja zvali, sada je u Švedskoj, oženio se, ima dvoje djece. Svakog ljeta me obiđe kada dođe u Trebinje. Prvo ode na Srđanov grob, a onda kod mene. Eto, toliko sam uzbuđen da mu se ni prezimena ne mogu sjetiti. Nama, Trebinjcima, onoj staroj trebinjskoj raji, prezimena nisu ni značila ništa. Zvali smo se po nadimcima, prepoznavali po dobroti i u takvo Trebinje i danas vjerujem”, rekao je Rade Aleksić prije nekoliko godina.
