Prigovori Podgoričana koji redovno koriste javni gradski prevoz uglavnom se odnose na starost autobusa, kašnjenja zbog gužvi u saobraćaju i na organizaciju linija, dok primjedbi praktično nema kad je riječ o cijeni karata.

Radomir Janković, učenik drugog razreda SSŠ ,,Ivan Uskoković”, kaže da se uglavnom gradskim autobusom prevozi od kuće sa Konika do škole.

“Nemam nekih posebnih primjedbi na gradski prevoz. Naravno, valjalo bi da su autobusi noviji i da nema kašnjenja, jer kada su gužve u saobraćaju treba dosta da se stigne do Konika,” kazao je Janković.

Mila Čuljković gradski prevoz koristi za putovanje do posla.

“Autobusi su nekad redovni, ali nekad i nijesu. Sve zavisi od gužvi u saobraćaju. Ako se desi neki udes ili kad su okupljanja ili protesti u centru grada, od kuće na Zlatici do posla u Siti kvartu vozim se i po 40 minuta. Kad nema gužve, putujem 20-25 minuta”, kazala je Čuljković, uz prijedlog da bi autobuske linije mogle da budu povezane, odnosno da ukrštaju negdje u centru grada.

Sedamdeset petogodišnji Slobodan Kočović kaže da ponekad, “peticom” iz Gornje Gorice dođe do centra grada.

“Ne vozim se redovno autobusom, jer imam kola. Ponekad, kad auto zatreba nekom od ukućana, ja se do grada prevezem autobusom. Nemam nikakvih primjedbi na ,,peticu” koja je uvijek redovna, a vozači su ljubazni”, kazao je Kočović.

Penzionerka Dragica Janjušević jedinu zamjerku imala je na starost autobusa.

Redovno se vozim autobusom od Tološa do Autobuske stanice, a vožnja obično traje dvadesetak minuta, što nije dugo. Karta je 90 centi, a taksijem bi me sigurno koštalo možda i više od tri eura. Jedino bih prigovorila da bi valjalo da su autobusi noviji jer sam primijetila da se počesto kvare”, kazala je Janjušević.

Pobjeda