Bez obzira što se dešava u EU, zemlje Zapadnog Balkana, a naročito Crna Gora, moraju gledati svoje interese, sprovoditi predviđene reforme i voditi pregovore na što efikasniji način, kazao je za Pobjedu predsjednik Evropskog pokreta u Crnoj Gori Momčilo Radulović.

On ocjenjuje da, ukoliko se stabilizuju ekonomske i političke prilike u Crnoj Gori, te sprovedu neophodne reforme u oblasti vladavine prava i javne administracije, postoje veoma realne šanse da se tehnički dio posla u vezi pregovora obavi do kraja 2020. godine.

Da li je opravdan strah ministara vanjskih poslova Zapadnog Balkana da su zbog Bregzita pregovori i proširenje na države regiona uzapećku?

Svakako da će u naredne dvije godine prioritet svih institucija i cijelogniza zemalja članica EU bi ti pregovori sa Velikom Bri tanijom. Međutim, u posij ednje vrijeme čelnici EU i pojedini lideri zemalja članica su dali ohrabrujuće izjave u vezi sa pitanjima proširenja i Zapadnim Balkanom uopšte. Sa jedne strane, ovo može biti ohrabrujući signal da će u narednom periodu dodatna pažnja biti usmjerena ka Balkanu, ali može biti i samo vrsta izgovora za nedovoljno činjenje u našem regionu. Svakako da postoje i incijative koje bi održavale status kvo ili ponovo vodile ka nekoj vrsti kolektivnog učlanjenja, ali smatram da će i dalje primat imati formalna politika EU o ocjenjivanju svake zemlje pojedinačno i učlanjenju prema individualnim zaslugama. One zemlje koje zaostaju u procesu će, kao i do sada, nastojati da takvom iskrivljenom logikom usporavaju Crnu Goru na individualnom putu ostvarivanja članstva u EU. Zbog toga, bez obzira na to što se dešava u EU, zemlje Zapadnog Balkana, a naročito Crna Gora, moraju gledati svoje interese, sprovoditi predviđene reforme i voditi pregovore na što efikasniji način. Umjesto toga, pojedini lideri Zapadnog Balkana produkuju probleme i na unutrašnjem i na spoljnjem planu, a koriste takozvani zamor od proširenja kao izgovor za sve probleme u pridruživanju. Dakle, zamor od proširenja postoji, EU ima i svoje probleme i proces proširenja je usporen, ali to nije izgovor za kreiranje novih problema i nesprovođenje reformi kod kuće. Mi samo treba da radimo svoj posao, jer od naših reformi korist imaju naši građani prevashodno.

Prvo da mi čistimo svoje dvorište, a Evropljani će svoje,pakad oni srede svoje probleme, da ih mi čekamo u redu sa čistom situacijom u kojem nikome nećemo dati izgovor da nas ne primi po redovnoj proceduri.

Kada, po Vašem mišljenju, možemo očekivati prvo proširenje EU?

Kada uzmemo u obzir sve unutrašnje, spoljnje i institucionalne okolnosti u Evropskoj uniji, može se očekivati da prvi eventualni impulsi ka proširenju dođu između 2020. i 2021. godine. Ovdje, prije svega, mislim na signale koje bi trebalo da dobije Crna Gora, ukoliko mi budemo odradili naš posao kako treba. To podrazumijeva da se u našoj zemlji ne dese veliki politički ili ekonomski potresi i da tehnički proces pregovora bude okončan do 2020. godine. Na tom putu imaćemo puno unutrasnjih prepreka, ali i cijeli niz spoljnih faktora koji će nastojati da nas uspore na tom putu, iz razlicitih interesa.

Ministar evropskih poslova u četvrtak je u Skupštini kazao da će Vlada za vrijeme ovog mandata završiti pregovore, odnosno onaj dio kojije do nje. Koliko je to realno?

Ukoliko se stabilizuju ekonomske i političke prilike u Crnoj Gori, ukoliko se sprovedu neophodne reforme u oblasti vladavine prava i reforme javne administracije, postoje veoma realne šanse da se sav tehnički dio posla u vezi sa pregovorima obavi do kraja 2020. godine. Ovo ne bi odgovaralo samo nama, već i cijelom nizu subjekata u Evropskoj uniji, jer bi malo proširenje sa Crnom Gorom postalo značajan signal optimizma i za zemje članice EU i njene institucije, ali i za ostale zemlje Zapadnog Balkana, kojima bi se na taj način poslala poruka da se reforme i uvođenje EU standarda isplati i da je evropska perspektiva i za njih na dohvat ruke.

Pobjeda